Schrijven met een wiskundeknobbel

Soms voel ik me een vreemde eend in de bijt. Want wat doe ik als econometrist in de schrijverswereld? Had ik geen journalistiek moeten studeren of Nederlands? Of een opleiding in de communicatiewereld moeten volgen? Nee, deze tekstschrijver dompelde zich onder in een wereld van cijfers en statistieken. “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”, riep Postbus 51 in die tijd. Maar die toekomst was een andere dan deze meid toen voor ogen had.

Heb ik spijt van mijn studiekeuze? Zeker niet! Ik stort me niet meer op kansverdelingen, stochastische processen of regressievergelijkingen. Maar analyseren en modelleren zit in mijn bloed. Vraagstukken zijn er om uiteen te rafelen, te vertalen naar hapklare brokken en uiteindelijk met de juiste technieken weer samen te voegen tot een logische oplossing. En dat wil niet zeggen dat er altijd maar één juiste oplossing is, want de afhankelijkheden tijdens het analyseproces stapelen zich graag op.

Doe ik dan nog wat met mijn studie? Zeker wel! Want schrijven is in feite het modelleren van een tekst. Geef me een onderwerp, een tekst of een opzet en ik verdeel het geheel in hapklare brokken. Ik structureer de informatie, zorg voor een logische opbouw en een duidelijke samenhang. Ik kijk welke zijstappen iets toevoegen en welke juist te veel afleiden. Zo leid ik de lezer in mijn tekst naar een boodschap, een conclusie of een slotvraag.

De conclusie van dit verhaal? Tijdens het schrijven ben ik niet alleen bezig met het zetten van de juiste puntjes op de i, maar juist ook met analyseren en structureren. Vaardigheden die ik tijdens mijn studie heb ontwikkeld en waar ik elke dag dankbaar gebruik van maak. Als slimme meid heb ik me eigenlijk prima op mijn toekomst voorbereid.

Schrijven is schrappen

Een oud-collega zei ooit tegen me dat ik praatte zoals ik schreef: met een inleiding, een tussenstuk en een conclusie. Alleen jammer dat hij bij de conclusie al was afgehaakt.

Ik schrijf veel teksten met dit in mijn achterhoofd. Want het is altijd een uitdaging om compleet te zijn zonder langdradig te worden. Vaak is de eerste versie van mijn schrijfsels twee keer zo lang als het eindresultaat. Eerst schrijf ik alles op wat ik wil vertellen. Met voorbeelden, argumenten en verwijzingen. En daarna ga ik schrappen. Want vaak is al die toelichting overbodig. En kun je iets in twee zinnen zeggen in plaats van in twee alinea’s.

Dat schrappen en herschrijven vind ik het leukste deel van het proces. De uitdaging om een tekst steeds scherper en puntiger te maken. Om uiteindelijk tot een eindresultaat te komen waar genoeg en niet teveel in wordt verteld. Zodat de lezer niet afhaakt voor de conclusie.

Contact

Wil je meer weten over wat vertEllen voor jou kan betekenen? Vul hieronder je gegevens in en ik stuur snel een reactie.

Home Pop-up